Skuteczność psychoterapii zależy od wielu czynników, między innymi od motywacji do terapii, od tak zwanych „motywów konkurencyjnych” hamujących zmianę, od roli objawów w systemie rodzinnym, od stopnia nasilenia zaburzeń, od struktury osobowości. Badania mówią o statystycznej skuteczności 60-80%, jednak trzeba brać poprawkę na wymienione powyżej czynniki.
Na przykład czynnikami leczącymi w podejściu poznawczo-behawioralnym są:
praca nad sposobem myślenia, nadawanymi znaczeniami i procesami poznawczymi, które leżą u źródeł zaburzenia
praca nad strategiami zachowania, które przynoszą straty i próba zastąpienia ich nowymi zachowaniami.
Techniki dobierane są do potrzeb i możliwości konkretnej osoby. Przykładowo może to być analiza zniekształceń poznawczych utrudniających życie, typu katastrofizacja czy myślenie czarno-białe (wszystko albo nic).
